Türkiye’nin ayağındaki 50 yıllık pranga sökülüyor. Söküm işleminin bir aşamada, birkaç aşamada, sorunsuz, sıkıntısız, zorlanmadan tamamlanmasını beklemek saflık olur.
Bu süreçte, Ekim 2024’den bu yana, yeterince güven sağlayan gelişme yaşandı. Nice zorluklar atlatıldı.
Açık yüreklilikle ve cesaretle dile getirebiliriz: Süreci bugüne getirenlerin bundan sonrasında da salimen götüreceklerine güvenmemek için bir sebebimiz yok.
***
26 EKİM PAZAR
Alışkanlıkla PKK denilse de ‘Barış ve Demokratik Toplum Grubu’ adına yapılan açıklamada, ‘PKK’nın kendisini feshettiği 12. Kongre kararlarına bağlı olduğu’ ifade edildi. Örgüt, iyi niyetini bir kez daha açık etti. Çözüm yolundaki iradesinin devam ettiğini yeniden gösterdi.
Bence asıl kritik olan, ‘Türkiye sınırları içinde ‘çatışma riski oluşturan ve olası provokasyonlara açık’ tüm güçlerini medya savunma alanlarına geri çekme işlemini gerçekleştirdiklerini açıklaması’ idi. Böylece örgüt, “uzak da olsa çatışma risklerini ve provokasyon olasılıklarını ortadan kaldırıyoruz” demiş oldu.
*
İKİ SAKİLLİK
Pazar günkü yaşananda ve onun haberleştirilmesinde iki sakillik gördüm.
Örgütün, kendisini feshetse de halen ayakta olduğunu, silahı bırakıyor olsa da gücünün yerinde olduğunu göstermeye çabalaması anlamına gelebilecek ifadeleri geçiyorum.
Birincisi; görüntülerle söylenenler birbiriyle uyuşmuyordu. Başka bir deyişle: görüntüler söylenenleri desteklemiyor, duyduklarımızla gördüklerimiz birbiriyle tam uyuşmuyordu. Silah görüntüye hiç girmeyebilirdi.
İkincisi; açıklamanın başlığı “Türkiye’den çekiliyoruz” ya da “PKK Türkiye’den çekiliyor” olmamalıydı. “Çatışma ve provokasyon risklerini ortadan kaldırıyoruz” başlığı, içeriği daha iyi göstermesi açısından daha uygun düşerdi.
Bunlara rağmen; doğru yönde bir adım, iyi bir gelişme.
*
İYİMSERLİĞİN TONLARI
En altta: ‘sebepsiz iyimserlik’ duruyor. “Hiçbir sebebim yok ancak yine de iyimserim” hâli. “Hiç olmazsa olumsuzluk yaymayayım” aralığı olarak da konumlayabiliriz.
*
İŞTE BAK YÜRÜYOR
Bunca yıl, terörle üzülürken, tarifsiz acılar çekerken, ona inat biriken umut; beni, seni, hepimizi orada, o ‘iyimserlik’ basamağında tutuyor olmalı. Bırakalım, o umut teslim alsın bizi; yoksa uzak geleceğe değil, yarına dahi bakamayız. Bakmak bir yana yönümüzü bile dönemeyiz. İşte bak yürüyor çözüm, işte bak yol kısaldı.
Bugünler için iyimserliğin bir rengine bürünmek, en asgarisinden bir vatan görevi kabul edilmeli.