Bir bildirim sesiyle irkiliyoruz, bir mesajla plan değiştiriyoruz, bir paylaşım görüp moralimiz bozuluyor. Teknoloji hayatımıza kolaylık kadar karmaşa da getirdi. Artık “boş zaman” diye bir kavram kalmadı; elimiz hep telefonda, zihnimiz sürekli bir akışın içinde sürükleniyor. Modern insan, durup nefes almak yerine, sürekli bir bilgi bombardımanının ortasında savruluyor.
Dijital sessizlik, bu çağın en değerli lüksü haline geldi. Telefonu bir saatliğine bile kapatmak, ekrandan uzaklaşıp sadece kendini duymak; modern insan için bir arınma biçimidir. Çünkü sürekli bağlantı, bir tür bağımlılık hâline gelmiş durumda. İnsan, sessiz kaldığında gerçek düşüncelerine, içsel sesine ulaşır; kafa karışıklığından, gündelik gürültüden uzaklaşır.
Bir gün boyunca sosyal medyaya girmemek, bir hafta sonu e-postaları kontrol etmemek… Bunlar küçük ama devrim niteliğinde adımlardır. Zihni temizler, dikkati güçlendirir, yaratıcılığı besler. Sessizlik, insanın kendini hatırlaması için bir alan açar; kaybolmuş düşünceler, unutulmuş hayaller yeniden ortaya çıkar.
Teknolojiyle sağlıklı bir ilişki kurmanın yolu, onu yönetmeyi öğrenmektir. Cihazları susturmak, sadece ekranı kapatmak değildir; ruhun sesini açmaktır. Belki de gerçek zenginlik, paradan ya da eşyadan değil, bu sessizlik anlarında gizlidir. Çünkü sessizlik, modern hayatın en büyük lüksü ve insanın kendi dünyasına yaptığı en değerli yatırımdır.