Savunma sanayi çoğu zaman yalnızca askeri araçlarla anılır. Oysa gerçek güç, caydırıcılıktır. Yani kullanmadan etkili olabilmek. Bir ülkenin elindeki teknoloji kadar, o teknolojiyi hangi akılla yönettiği de belirleyicidir. Güç, namlunun ucunda değil; o namluyu ne zaman indirmeyi bildiğin iradededir.
Bir ülkenin savunma kapasitesi, savaşmak için değil; savaşı önlemek için vardır. Güçlü olmak, saldırgan olmak değildir. Aksine güçlü olan, krizleri masada çözebilecek ağırlığı taşır. Çünkü zayıflık, çoğu zaman çatışmayı davet eder; güç ise denge kurar.
Kendi teknolojisini üreten ülkeler, sadece sınırlarını değil; karar alma bağımsızlığını da korur. Başkasının silahına muhtaç olan, başkasının şartlarına da mahkûm olur. Bu yüzden savunma sanayi, yalnızca askeri değil; siyasi ve ekonomik bir bağımsızlık meselesidir.
Savunma sanayi, stratejik bir akıl meselesidir. Bugünü değil, yarını okuma becerisidir. Tehdidi uzaktan görüp ona göre hazırlık yapabilmektir. Gerçek güç, savaş çıktığında değil; savaş hiç yaşanmadığında anlaşılır. Çünkü en büyük başarı, kullanılmak zorunda kalmayan güçtür.