Bir plan yaparsın.
25’te evleneceğim dersin.
30’da terfi edeceğim.
35’te çocuk sahibi olurum.
40’ta dünya turuna çıkarım.
Hayat bir kenardan gülerek bakar ve şöyle mırıldanır:
“Ha ha… Çok tatlısın.”
Çünkü hayat planla işlemez.
Çizdiğin rotayı beğenmez.
Virajlar ekler, köprüleri yıkar, sapaklar yaratır.
Senin o özenle oluşturduğun yol haritası, gerçekte sadece bir temennidir.
Gerçek yol, sen yürüdükçe ortaya çıkar.
Ayak bastıklarınla, vazgeçtiklerinle, yoldan sapmalarınla çizilir.
Ama biz bu esnekliği unutuyoruz.
Zihnimiz hep “planlandığı gibi gitmeyen” şeyleri hata gibi görmeye eğilimli.
Plan tutmayınca sanki biz yanlış yapmışız gibi hissediyoruz.
Yetersiz, eksik, geç kalmış...
Oysa mesele planın tutması değil.
Mesele, plan değiştiğinde sende neyin kaldığıdır.
Esnek misin?
Yeniden başlama cesaretin var mı?
Hayat seni başka bir yöne savurduğunda küsmek mi, yön değiştirmek mi tercih ediyorsun?
Hayat dediğimiz sistem, en iyi organize ettiğin şeyleri bile dağıtabilir.
Ama tam da bu nedenle, içinde doğaçlama güzellikler barındırır.
Bazen en unutulmaz anılar, en plansız zamanlarda gelir.
Tesadüfen tanıştığın biri hayatının dönüm noktası olabilir.
Son dakika verilen bir karar, uzun süredir beklediğin duyguyu yaratabilir.
Ertelenmiş bir proje, seni yepyeni bir yola çıkarabilir.
Hayatı sadece başarıya göre kurarsan, esnekliğin seni kurtaramaz.
Çünkü başarı bazen zamanında gelir, bazen de hiç gelmez.
Ama esneklik, her durumda seni hayatta tutar.
Hedefe ulaşamamak her zaman bir kayıp değildir.
Bazen başka bir hedefi keşfetmenin ön koşuludur.
Bazen kendini yeniden tanımanın, yeniden çizmenin başlangıcıdır.
Bu yazı, hayatı kontrol etmek için değil, onunla dans etmek için yazıldı.
Çünkü hayat, çizilmesi gereken düz bir çizgi değil.
Adım adım keşfedilen bir koreografi gibi.
Bazen ritmi kaçırırsın, bazen dengeyi.
Ama dans devam eder.
O yüzden plan yap, ama esnek kal.
Kendine yön ver ama sapaktan korkma.
Bir şey planladığın gibi gitmiyorsa, bu mutlaka kötüye gittiği anlamına gelmez.
Sadece farklı bir sayfa açılmıştır.
Belki de o sayfa, senin hikâyendeki en güzel paragrafı taşıyordur.
Unutma:
Hayat ne zaman ne getireceğini söylemez.
Ama sen ne getirdiğini kabullenmeyi öğrenirsen, her şey daha hafif akar.