Bedenine iyi bakıyorsun; peki ya ruhuna?
Kişisel bakım çoğu zaman dış görünüşle sınırlanıyor. Cilt maskeleri, saç bakımları, spor programları… Bunlar elbette güzel. Ama insanın en büyük ihtiyacı, kendine merhamet göstermektir. Yorulduğunda dinlenmek, hata yaptığında kendini affetmek, kırıldığında kabullenmek… Bunlar da bakımdır.
Ne yazık ki modern hayat bize sürekli “daha iyi ol, daha çok üret, daha çok yetiş” mesajı veriyor. Kusursuz olma baskısı, insanı en çok kendine acımasız hale getiriyor. Oysa unutma: En derin yarayı, çoğu zaman kendimize söylediğimiz sert sözlerle açıyoruz. Ve o yarayı iyileştirecek olan şey de yine kendimize göstereceğimiz şefkattir.
Kendine merhamet etmek, en pahalı kremden daha etkilidir. Çünkü insanı güzelleştiren şey, içindeki huzurdur. O huzur yüzüne de, sesine de, bakışına da yansır. Aynada gördüğün sadece cildin değil; kendine davranışının izleridir.
Belki de bakım, en çok şu cümlede saklıdır: “Olmadıysa da sorun değil, ben kendime yine de iyi davranacağım.”