Bazı zamanlar bir şey söylemenin ve bir şeyler yazmanın zor ve hatta çok zor olduğu zamanlardır. Şimdi de tam öyle bir zaman.
Dün Kahramanmaraş merkezli yaşadığımız deprem de tam olarak böyle hissettiriyor beni. 99 depremini yaşayanlardanım. İstanbul’daydım. Olanların hissiyatını bugün bile üzerimden tam olarak atabilmiş değilim. O gün olanları, sonrasında yaşananları, insanların hallerini hiçbir zaman da unutamayacağım.
Şimdi de durum çok farklı değil benim için ve bunları yazmak da çok zor.
İnsanlar gecenin ortasında çaresiz bir hâlde depreme yakalandı.
Kış, kar ve soğuk…
Enkaz altında kalan insanlar var.
Çocuklar var…
Bebekler var…
Bunları düşünmek bile insanın çok canını yakıyor.
…
Ne kadar güçsüz ne kadar aciziz…
Gücümüz yetmiyor hiçbir şeye.
Bir şey yapamıyoruz.
Ve faydası yok hiçbir şeyin…
…
Daha fazla yazamayacağım.
Allah yardımcımız olsun.
…
Depremde hayatını kaybeden kardeşlerimize Allah’tan rahmet dilerim. Yaralılarımıza Allah şifa versin.
Geçmiş olsun ve Allah hepimizi korusun…
