Bir sosyal medya içerik üreticisinin “200 lira mı, sürpriz kutu mu?” sorusuna parayı seçen teyze, kutudan altın çıktığını görünce gözyaşlarına boğuldu. İçerik üreticisinin jesti, onun kirasını ödemesine yetti.
Bu görüntü, tek bir insana ait hikâye değil; Milyonların ortak dramının küçük bir yansıması. Çünkü 200 TL bugün sadece birkaç temel gıdaya yetiyor.
Temmuz 2025 itibarıyla en düşük emekli maaşı 16.881 TL, ortalama emekli maaşı ise 30.700 TL. TÜİK verilerine göre dört kişilik bir ailenin açlık sınırı 26.413 TL, yoksulluk sınırı ise 86.036 TL. İstanbul’da ortalama kira ise 25.000 TL’ye ulaşmış durumda. Emeklinin maaşı, sadece kira ve temel yaşam giderlerini karşılamakta yetersiz.
“ALLAH’IM SEN NE BÜYÜKSÜN”
Milletvekilleri 229.676 TL, bakanlar ise 235.527 TL maaş alıyor. Halk ile elitler arasındaki fark, sadece ekonomik değil vicdanî bir uçurum oluşturuyor.
Gini katsayısına göre en zengin yüzde 20, toplam gelirin yüzde 50’sinden fazlasını alırken, en yoksul yüzde 20 sadece yüzde 6’sını alabiliyor. Temel gıda fi yatları astronomik seviyelere ulaşmış durumda: peynir 300 TL, kırmızı et 600 TL, tavuk 150 TL, ayçiçek yağı ve un ise hesaplı alınabiliyor.
Sosyal medyada viral olan video, emeklilerin, dar gelirli ailelerin sessiz çığlığını temsil ediyor. Halk borç batağında, zenginler ise servetine servet katıyor. Teyzenin “Allah’ım sen ne büyüksün” diyerek ağlaması, küçük bir teşekkür değil; sistemin eksikliğine karşı bir feryattır. Soru şudur: Halk bu kadar ezilirken, yönetenlerin vicdanı sızlıyor mu, yoksa bu 200 TL’lik dram sadece bir istatistik midir?
Sunucu: “200 lira mı sürpriz kutu mu diye soruyoruz.”
Teyze: “200 lirayı alayım.”
Sunucu: “Emin misin?”
Teyze: “Eminim.”
Sunucu: “Hiç düşünmedin bak, kutuda her şey çıkabilir…”
Teyze: “Benim paraya çok ihtiyacım var. Emekliyim, çok zor durumdayım, kira ödüyorum. Bu Allah’ın bana bir ikramı oldu.”
Sunucu: “Kiranı ödeyebiliyor musun peki?”
Teyze: “Çok zor ödüyorum. Emekli maaşımdan kira nasıl ödenir? İşte ödeyemiyorum.”
Sunucu: “O zaman sana şöyle bir şey yapmak istiyorum teyze, kabul edersen. Kutunun içindeki ne varsa onu sana verelim. Bununla da kiranı ödersin, olur mu?”
Teyze: “Allah’ım sen ne büyüksün. Geçim sıkıntısına düşmüşük, iyilik yaptın. Allah’ım sen büyüksün. Sizler benim şimdi bu ayki kiramı, ben çok ağlamıştım ödeyemediğim diye. Allah’a emanet ol annem.”
