Soyadı Kanunu, 21 Haziran 1934 tarihinde kabul edilmiş ve 2 Temmuz 1934 tarihinde Resmi Gazete'de yayımlanmış olan bir yasadır. Bu kanun, Türkiye Cumhuriyeti'nde her vatandaşın soyadı taşımasını zorunlu hale getirmiştir.
Kanunun Amacı:
Soyadı Kanunu'nun kabul edilmesinin temel amacı, Türkiye Cumhuriyeti vatandaşlarının kimliklerinin daha kolay belirlenmesini ve takibini sağlamaktı. Osmanlı İmparatorluğu döneminde, birçok kişiye lakap veya takma adlar ile hitap edilirdi. Bu durum, resmi işlemlerde ve kayıt tutmada karışıklıklara yol açmaktaydı. Soyadı Kanunu ile birlikte, her vatandaşın tek ve sabit bir soyadı olması sağlanmıştır.
Kanunun Maddeleri:
Soyadı Kanunu'nun temel maddeleri şunlardır:
- Her Türk vatandaşı soyadı taşımak zorundadır.
- Soyadı, Türkçede olması ve en az dört harften oluşması gerekir.
- Soyadı, ahlaka aykırı veya gülünç olamaz.
- Evli kadınlar, eşlerinin soyadını alırlar.
- Çocuklar, babalarının soyadını alırlar.
- Soyadı değiştirilmesi, istisnai durumlarda ve mahkeme kararıyla mümkündür.
Kanunun Sonuçları:
Soyadı Kanunu'nun kabul edilmesi, Türkiye Cumhuriyeti'nde kimlik ve nüfus kaydı sisteminin modernleşmesine önemli bir katkı sağlamıştır. Ayrıca, bu kanun ile birlikte Türk toplumu daha modern ve milli bir kimliğe kavuşmuştur.
Kanunun Önemi:
Soyadı Kanunu, Türkiye Cumhuriyeti'nin toplumsal ve kültürel yaşamında önemli bir yere sahiptir. Bu kanun, Türk milletinin birlik ve beraberliğinin sembollerinden biri olarak kabul edilir.
