Bazen insan umudunu kaybediyor. Bunca kötünün ve kötü olanın içinde iyi bir şey göremeyeceğini sanmak yoruyor. Ama şu da var ki kötü bize iyinin kıymetini hatırlatıyor.

Bizim gibi… Nasıl mı? Her kim ne derse desin ve ne söylerse söylesin her bir yerdeki bunca kötüyü görenler dünyadaki bütün ülkelerde bence “bizim” kıymetimizi anlıyorlar. Bunu bir genelleme şekline sokup da kendi kötü taraflarımızı yok saymayacağım. Zira var, ben de biliyorum ve acı çekiyor hatta utanıyorum bazen bundan. Ama yine de o son kişi çıkacaksa bizim içimizden çıkacak bunu da çok iyi biliyorum.

Çünkü biz güzel insanlarız, tek garabet dünyanın son deminde doğmuş olmamız belki.

Misal ki bir hayal uğrunda geçirmek için ömrü bu dünya gailesine katlananlarız biz. Dünya bizim için dardır, biliyor musun? Zira dünya insanın hayali kadardır. Bizim hayalimizi almaz bu âlem. Ecdattan tevarüstür bu meleke bize. Hayal eder, hayaline inanır, yapamasa da olmasa da o yolda ömür tüketir biz gibiler. Hani demiş ya bir vakitler hakkı bilen erler; atının gidebildiği her yer senindir diye. Hoş ne at kaldı şimdi ne pusat. Hayallerimizi bir kâğıt parçasına, bir batı hülyasına, bir kör adam rüyasına satalım istediler de bir vakit inanır gibi olduk biz de onlara. Lakin şimdi tam vaktidir kâri. O kara kâbustan uyanmanın tam vaktidir. Yeniden inanma vaktidir şimdi hayallere, ecdadın duasına “âmin” deme vaktidir şimdi. Türkistan’dan Bosna’ya değin, Kırım’dan Mısıra değin, Kudüs’ten Viyana’ya değin söylenmiş bir türküyü yeniden dillendirme vaktidir. Kardeş olmayı beceremiyorsak da şayet kardeş olanları tekrar yâd etme vaktidir. Anlıyorsun ne demek istediğimi biliyorum. Zira hepsini anlatamıyorum ben ve biliyorum gönül kaleme düşmüyor, gönlümdeki her kelam bir kelime olamıyor. Ama sen anlıyorsun.

Biz güzel insanlarız kâri, biz güzel insanların soyundanız. Zulme yalın kılıç koşanların, mazlumun elinden tutanların, nifak zincirini orta yerinden kıranların ve ayrılığı, gayrılığı unutturanların soyundan. Sonra her nerede doğmuş olur olsun, her kimden doğmuş olur olsun, rengi, soyu, dili ve hatta dini ne olur olsun insandır diye inanıp da insanı yaşatanların soyundanız. Gelecek güzel olacak diyorlar. El- hak ben de inanıyorum. Zira ümit her vakit var. Lakin inandığım bir başka şey de şu ki; gelecek güzel olsa dahi maziden daha güzel olmayacak. En fazla o kadar, onun kadar ve onlar kadar güzel olacak.

Şair “Senden ümit kesmem/Kalbinde merhamet adlı bir çınar vardır” diyor ya tam oradayım ben işte. O çınar kesilmedikçe ümidin kesilmediği yerdeyim…