Fransa'nın güneyindeki Avignon şehrindeki davada, Gisèle Pelicot bir dönüm noktasına ulaştı. Birkaç hafta süren duruşmaların ardından, Pelicot, gözlüklerini çıkararak mahkemede kendini daha fazla korumak istemediğini belirtti. Gözlüklerini, özel yaşamını korumak için takan Pelicot, artık geçmişte yaşadığı travmalardan kaçmak yerine onları yüzleşmeye karar vermişti.
Stéphane Babonneau, Pelicot’un avukatı, bu değişimin, müvekkilinin "sakin bir büyükanne"den, "acı içinde bir istismar mağduru"na, sonrasında ise "cesaretin küresel bir simgesine" dönüşen yolculuğunu simgelediğini belirtti.
Videolar ve Zorlu Yüzleşme
Pelicot, kocasının bilgisayarında bulunan 20.000'den fazla video ve fotoğrafın incelenmesinin ardından, bu görüntüleri izlemeye karar verdi. Bu videolar, istismarın kanıtıydı ve olmadan dava açılmayabilirdi. Pelicot, yaşadığı travmalara rağmen, bu korkunç görüntüleri izlemek için hazır olduğunu söyledi. Mahkemede, "Nasıl yapabildi?" şeklinde tepkisini dile getirdi.
Ancak en dikkat çekici an, bir videonun doğum günü akşamına ait olduğunu fark etmesiydi. Pelicot, o gece ve kızının yazlık evinde yaşanan olayları izlerken, bu anı soğukkanlılıkla atlattı. Babonneau, Pelicot’un "oldukça büyük bir mesafe" koyarak bu görüntülere odaklandığını ve psikolojik olarak kendini koruduğunu ifade etti.
Mahkeme Salonu ve Zor Anlar
Duruşmalar sırasında Pelicot, kocasının gözleriyle karşılaştığında ne hissedeceğini merak ediyordu. Mahkeme salonunda, Dominique Pelicot ile göz göze geldiğinde, birbirlerine bakarken paylaştıkları bir anlam vardı: "Bize bakın," diyor gibiydiler. Babonneau, bu bakışların, geçmişin acı veren anılarına dair bir şaşkınlık duygusu taşıdığını belirtti.
Pelicot, mahkeme sürecinde savunma avukatlarının, "Ağlamaması, belki de suçu kendi üstüne alıyor olabileceği" gibi yorumlarına da karşılık verdi. Babonneau, bir kurbanın tepkilerinin her zaman eleştirildiğini ve bunun Pelicot'un içindeki cesareti etkilemediğini söyledi.
Toplumsal Değişim İçin Bir Adım
Pelicot, davanın ilerleyen aşamalarında, dünya çapında ses getiren bir figür haline geldi. Kendisine gelen mektuplar ve alkışlar, onun yalnızca kendisi için değil, diğer mağdurlar için de bir sorumluluk taşıdığını fark etmesine neden oldu. Artık, yaşadığı korkunç deneyimin başkalarına yardımcı olabileceğini ve toplumsal değişimi tetikleyebileceğini biliyordu.
Pelicot, "Şanslıyım çünkü kanıtlarım var. Çok nadir olan bir şey. Bu yüzden bunu yaşadım ve geçmek zorundayım," diyerek, mağdurları temsil etmeye ve onların sesini duyurmaya karar verdi.
Gelecek ve Yeni Başlangıçlar
Pelicot, gelecekte birkaç röportaj yapmayı düşünebilir ancak basit bir hayat yaşamayı tercih ettiğini belirtti. Eski kocasını asla affetmeyeceğini söylese de, birlikte paylaştıkları "güzel anlar"a bağlı kalmayı başardı. Pelicot, yaşadığı dramı daha sade bir bakış açısıyla değerlendirdi; kocasının "iki kişilik bir insan" olduğunu ve sadece bir tarafını tanıdığını ifade etti.
Pelicot'un yaşadığı süreç, yalnızca kişisel bir travma değil, aynı zamanda Fransa'daki istismar mağdurları için bir farkındalık yaratma çabasıydı. Bu dava, kadınların haklarını savunma yolunda önemli bir dönüm noktası oldu.