Soyadı Kanunu ne zaman, kaç yılında çıktı? Soyadı Kanunu neden, hangi sebeple çıkarıldı? Soruları sıkça araştırılmaya başlandı. Vatandaşların soylarını araştırdığında soyadı olmayan kişilere rastlamasıyla soyadı kanununun ne zaman çıktığı merakla araştırılmaya başlandı. peki, Soyadı Kanunu ne zaman, kaç yılında çıktı? Soyadı Kanunu neden, hangi sebeple çıkarıldı? İşte merak edilenler...
SOYADI KANUNU NE ZAMAN, KAÇ YILINDA ÇIKTI?
21 Haziran 1934’te çıkarılan 2525 sayılı Soyadı Kanunu ile her vatandaşın öz adından başka bir de, soyadı taşıması zorunlu kılındı. Soyadları Türkçe olacaktı. Rütbe, memurluk, yabancı ırk ve millet adları ile ahlaka aykırı ve gülünç kelimeler soyadı olarak kullanılmayacaktı.
Soyadı kanununun kabulünden sonra 24 Kasım 1934 yılında 2258 Sayılı Kanunla, TBMM Türk milletinin bir şükran ifadesi olarak, Gazi Mustafa Kemal Paşaya Atatürk soyadını vermiştir.
1934 yılında çıkarılan diğer bir kanunla da; “Ağa, Hacı, Hafız, Hoca, Molla, Efendi, Paşa” gibi, eski toplum zümrelerini belirten unvanlar kaldırılmıştır. Aynı kanunla yurt savunmasında, Milli Mücadelede gösterilen başarılar karşılığı verilen madalyalar dışında, eski Osmanlı idarecilerinin verdiği tüm nişan ve rütbeleri taşımak da yasaklanmıştır.
SOYADI KANUNU NEDEN, HANGİ SEBEPLE ÇIKARILDI?
Soyadı Kanunu Türkiye Cumhuriyet vatandaşlarının soyadı edinmesi amacıyla 21 Haziran 1934 tarihinde çıkarıldı. Türkiye Cumhuriyeti vatandaşı olan Hristiyan ve Yahudi nüfusun halihazırda soyadları bulunuyordu ve bu soyadlar yaşadıkları bölgedeki insanlar tarafından biliniyordu. Türkiye'de 2013 yılına kadar ailenin en yaşlı bireyi, ailenin soyadını belirleyen kişiydi.
Soyadı Kanunu 1926 İtalya Hukuku'ndan örnek alınarak hazırlandı.
Osmanlı'da Soyadı Kanunu
Osmanlı İmparatorluğu'nda Müslüman nüfus birbirine 'paşa, hoba, bey, hanım, efendi' gibi sıfatlarla hitap ediyordu. Bu sıfatlar, bireyin uğraştığı mesleği ya da toplumdaki statüsünü yansıtıyordu. Osmanlı sadrazamları, vezirleri ve yüksek rütbeli görevlilere paşa ünvanı veriliyordu. Bu görevi sürdüren kişilere emekliliklerinden sonra da bu ünvanla hitap ediliyordu. 'Paşa' olarak hitap edilen kişiye daha sonradan 'bey' denilmiyordu.
