Almanya’nın Bavyera eyaletinde bulunan Solnhofen kireçtaşı oluşumunda yapılan fosil analizleri, tarih öncesi dönemin acı verici bir gerçeğini gün yüzüne çıkardı. Tharsis cinsine ait küçük, etobur balıkların birçoğu, ölü belemnitleri (antik mürekkep balıkları) yutmaya çalışırken boğularak ölmüş.
Araştırmayı yürüten Martin Ebert ve Martina Kölbl-Ebert, bu balıkların genellikle larva ve zooplankton gibi küçük avları emerek tüketen mikrokarnivorlar olduğunu belirtiyor. Ancak görünüşe göre, suda süzülen ölü belemnit kalıntıları Tharsis balıkları için ölümcül bir tuzak haline gelmiş.
YUTKUNAMAYAN BALIKLAR: FOSİLLERDE ŞAŞIRTAN DETAY
152 milyon yıllık fosiller üzerinde yapılan detaylı incelemeler, bazı Tharsis örneklerinin ağızlarında sıkışıp kalan belemnit kalıntılarıyla bulunduğunu gösterdi. İlginç bir şekilde, belemnitin sert iç kabuğu balığın ağzında takılı kalırken, ucu balığın solungaçlarından dışarı çıkıyor.
Bilim insanlarına göre bu balıklar, muhtemelen suyun yüzeyinde sürüklenen bu cansız belemnitlere tutunan alg veya bakterilerle beslenmeye çalışıyordu. Ancak aerodinamik yapısı nedeniyle kolayca emilip yutulan belemnit kalıntıları, geri çıkarılamayınca balıklar boğularak can veriyordu.
ÖLÜ BİR MÜREKKEP BALIĞI NASIL BU KADAR TEHLİKELİ OLABİLİR?
Belemnitler, modern kalamarları andıran çok kollu deniz canlılarıydı. Çoğu zaman fosillerinde sadece gaz dolu iç kabukları günümüze ulaşabiliyor. Bu kabuklar, ölümden sonra bile su yüzeyinde süzülmeye devam ederek, yosun, bakteri ve çift kabuklu yumuşakçalar tarafından istila ediliyordu.
Tharsis balıklarının ise deniz tabanındaki çetin koşullarda avlanmadığı, bunun yerine su yüzeyindeki çürümekte olan canlı kalıntılarına yöneldiği düşünülüyor. Fakat “yanlış lokma”, onları geri dönüşü olmayan bir sona sürüklüyordu.
DOĞA TARİHİNDEN BİR BOĞULMA DRAMI
Araştırmacılar, bu olayın sadece bir kazadan ibaret olmadığını, birçok fosilde benzer durumların tekrarlandığını belirtiyor. Bu da, Tharsis balıklarının bu ölümcül davranışı sık sık tekrarladığını gösteriyor.
152 milyon yıl öncesine ait bu trajik sahne, doğadaki her canlının av-avcı ilişkisi dışında da nasıl risklerle karşı karşıya olduğunu çarpıcı bir şekilde ortaya koyuyor.
