ABD'de dört farklı şehirde 30 yıl boyunca yürütülen geniş çaplı bir araştırma, genç yaşlarda aktif olan bireylerin orta yaşla birlikte egzersizi bırakmasının, hipertansiyon riskini ciddi ölçüde artırdığını ortaya koydu.
Kaliforniya Üniversitesi’nden epidemiyolog Kirsten Bibbins-Domingo'nun da aralarında bulunduğu araştırmacılara göre, gençler ve 20’li yaşlardakiler fiziksel olarak aktif olsa da bu alışkanlık zamanla kayboluyor. Oysa çalışmaya göre bu dönemdeki fiziksel aktivite düzeyi, ileri yaşta yüksek tansiyon gelişimini önlemede belirleyici olabilir.
Yüksek tansiyon ya da tıbbi adıyla hipertansiyon; kalp krizi, inme ve demans gibi ciddi rahatsızlıklarla ilişkilendirilen, ancak çoğu zaman belirti vermeyen “sessiz katil” olarak biliniyor. Dünya Sağlık Örgütü’ne göre her dört erkekten biri ve her beş kadından biri hipertansiyon hastası. Ancak çoğu kişi bu durumdan habersiz.
40 YAŞ SONRASI TANSİYON DEĞERLERİ YÜKSELİYOR
Araştırmada 5.100’den fazla katılımcının sağlık verileri ve egzersiz alışkanlıkları 30 yıl boyunca izlendi. 18 yaşından itibaren fiziksel aktivitede genel bir düşüş gözlemlendi. Özellikle 40 yaş sonrasında tansiyon değerleri yükselirken, egzersiz oranı daha da azaldı.
Araştırmanın başyazarı Jason Nagata, haftada en az beş saat orta düzeyde egzersiz yapan kişilerin – yani günümüzde önerilen sürenin iki katı kadar aktif olanların – hipertansiyon riskinin ciddi şekilde azaldığını ifade etti. Üstelik bu alışkanlığı 60 yaşa kadar sürdürenlerde fayda daha da belirginleşiyor.
Ancak egzersiz düzeyini artırmak her yaşta kolay değil. Üniversite, iş yaşamı, çocuk bakımı gibi sorumluluklar arttıkça fiziksel aktiviteye ayrılan zaman azalıyor.
YÜZDE 50'NİN ALTINDA KALIYOR
Daha çarpıcı bir tablo ise ırksal eşitsizliklerde kendini gösterdi. Siyah erkek ve kadınlar, beyazlara kıyasla daha hızlı şekilde fiziksel aktiviteyi bırakıyor ve 60 yaşına gelindiğinde Siyah bireylerin %80-90’ı hipertansiyona yakalanmış oluyor. Beyaz kadınlarda ise bu oran %50’nin altında kalıyor.
Araştırmacılar, bu farklılıkların sosyal ve ekonomik koşullardan kaynaklandığını; düşük gelir, eğitim ve yaşanılan çevre gibi faktörlerin erişilebilir fiziksel aktiviteyi sınırladığını belirtiyor.
