İngiltere'nin Cambridge kentindeki Fitzwilliam Müzesi, Antik Mısır dönemine ait 4.000 yıllık bir eserin üzerinde, o dönemde yaşamış bir zanaatkâra ait nadir bir el izi keşfettiklerini duyurdu. Bu olağanüstü bulgu, müze konservatörlerinin yeni bir sergi için hazırlık yaptığı sırada ortaya çıktı.
El izi, “ruh evi” olarak bilinen ve mezarlara yiyecek sunmak için kullanılan kil bir yapı tabağının tabanında yer alıyor. Bu “ruh evi”, MÖ 2055 ile 1650 yılları arasında yapılmıştı.
EŞİNE AZ RASTLANIR BİR İZ: TARİHİN PARMAK İZİ
Müzenin kıdemli küratörü ve Mısırbilimcisi Helen Strudwick, “Daha önce hiçbir Antik Mısır eserinde bu kadar net bir el izine rastlamadım,” diyerek keşfin heyecanını paylaştı.
El izinin, eserin kurutulmadan önce bir zanaatkâr tarafından taşınırken bırakıldığı düşünülüyor. Strudwick, “Bunu gördüğünüzde, o nesneyi yapan kişiyle inanılmaz bir bağ kuruyorsunuz. Parmakların tamamı ve avuç içinin dayandığı yer açıkça görülebiliyor,” dedi.
SERGİDE ZANAATKARLARIN İZİ SÜRÜLECEK
Nadir eserin, 3 Ekim’de açılacak “Antik Mısır’da Üretildi” adlı sergide ziyaretçilere sunulacağı açıklandı. Sergi, takı, seramik ve heykel gibi eserleri üreten Antik Mısırlı zanaatkârların hikâyelerine odaklanacak.
Strudwick, “Bu eserlerin nasıl yapıldığını anlamak, onları koruyabilmek açısından çok önemli,” ifadelerini kullandı. Müze, 2014 yılından bu yana Antik Mısır eserlerinin yapım sürecini araştırıyor ancak dönemin çömlekçileri hakkında bilgiler oldukça sınırlı.
Antik Mısır'da çömlekçilik daha düşük statüde bir meslek olarak görüldüğünden, bu zanaatkârların kimliklerine dair çok az kayıt bulunuyor. Strudwick, “Bu iz küçük. Eğer bir erkeğe aitse, belki de genç bir zanaatkârdı ya da atölyedeki daha kıdemsiz biri kurutma işlemini gerçekleştiriyordu,” şeklinde konuştu.
LOUVRE’DEN 20 YIL SONRA BİR İLK
Sergi kapsamında, Fransa’daki ünlü Louvre Müzesi’nden alınan ve İngiltere’ye son 20 yıldaki en büyük eser ödünç vermesi olarak kayda geçen nadir parçalar da yer alacak.
Strudwick, yeni araştırma yöntemleri sayesinde Antik Mısır’daki zanaatkârların nasıl yaşadığı, nasıl çalıştığı ve nasıl hatırlanmak istediklerine dair daha fazla bilgi edinilebildiğini belirtti.
