İnsan bazen kaybolur. Haritada değil, evin yolunu şaşırmaz belki… Ama yine de kaybolur. Aynı şehirde, aynı sokakta, aynı aynada bile… Kendisini yitirir. Bir bakar ki, gülüşleri artık başka birine ait, sesi tanımadığı bir tonda çıkıyor, kararları hep başkalarının gözüne göre şekilleniyor. Sonra bir sabah, belki uyanırken, belki yürürken, belki sadece nefes alırken içinden bir soru geçer:
“Ben kimdim?”
İşte o soru, bir bitiş değil; dönüşün başlangıcıdır. Kendine yeniden dönmenin, en zor ama en gerekli yolculuğunun ilk adımıdır. Çünkü insan en çok kendine yabancılaştığında yorulur. Ne hissettiğini unutur, neyi sevdiğini hatırlamaz, neye kırıldığını bile fark etmez hale gelir. Sadece yaşar gibi yapar. Oysa yaşam, içten içe hissedilmeden tamamlanmaz.
Kendine dönmek; dışarıdan değil, içeriden başlamaktır. Ne zaman ki iç sesin yeniden konuşmaya başlar… “Bu bana iyi gelmiyor” diyebilir, “Ben bunu istemiyorum” diyebilir hale gelirsin… İşte o zaman yaşam yeniden başlar. O zaman attığın adımın nereye vardığı değil, ne hissettirdiği önem kazanır.
Dışarıdan gelen gürültü sustuğunda, içindeki fısıltıyı duymaya başlarsın. Gürültü bazen insanların beklentisidir, bazen sosyal medyada gördüğün hayatlardır, bazen yalnız kalmamak uğruna katlandığın ilişkiler… Ama sustuğunda anlarsın ki, hiçbir başarı, hiçbir onay, hiçbir alkış sana “kendin olma” hissini veremez. Çünkü sen, kendine yeterdin. Sadece unutmuştun.
Kendine dönmek, kaçmak değildir. Aksine, en gerçek karşılaşmadır. Aynaya yalnızca yüzünü değil, ruhunu görmek için bakmaktır. Kırıklarını onarmak, sevdiklerini hatırlamak, eksiklerini kabullenmek… Ve tüm bunlara rağmen kendine sarılabilmek…
Bu yüzden bazen hiçbir yere gitmeden, sadece kendine dön. Hiçbir bavul hazırlamadan, hiçbir plan yapmadan... İçine doğru bir yolculuk başlat. Çünkü en güvenli liman, kendinle barıştığın yerdir. Ve bu barış, dış dünyanın en gürültülü fırtınasında bile sana huzur getirecek yegâne sığınaktır.
Unutma, kaybolmak insana dairdir. Ama kendini bulmak da öyle. Ve sen, her zaman geri dönebileceğin bir yer taşıyorsun içinde. Adı: Sen.
