“Ve cehennem alevlendirildiğinde…”
(Tekvîr, 81/17)
Ateş hep vardı.
Ama şimdi bir şey oldu…
Alevlendirildi!
Yani hareket başladı.
Pasif bekleyiş bitti.
Cehennem sadece bir tehdit değil artık, aktif bir karşılık!
İnsanlık ne zaman bu kadar arsızlaştıysa,
cehennem de o kadar öfkelendi.
Ne zaman masumun gözyaşı kanla karıştıysa,
ne zaman kadın pazarlık konusu olduysa,
ne zaman haram, özgürlük diye pazarlandıysa…
işte o zaman cehennem harekete geçti!
Bu sadece kıyamet günü manzarası değil.
Bu ayet bugünün aynası!
Çünkü cehennem sadece gelecekte yanmaz,
bugün de insanı içeriden içeriye yakar.
Kimi şöhretle, kimi hırsla, kimi ihtirasla…
Ama herkesin içinde bir cehennem vardır.
Ve bir gün…
O da alevlendirilir!
İşte o gün artık bahane kalmaz.
“Ben bilmiyordum.”
“Ama o da yapmıştı.”
“Zaman böyleydi.”
“Ben de sürüklendim…”
Hiçbiri geçmez.
Çünkü cehennem yakar.
Ve cehennem tanımaz!
Ne diplomanı,
Ne kartvizitini,
Ne sosyal medya itibarını…
Cehennem yalnızca hakikati tanır!
Ve o hakikate dokunmadan yaşadıysan,
alev senin için hazırdır.
Şimdi düşün:
Bu dünya seni alevlendirdi mi?
Yoksa sen o ateşten kaçabildin mi?
Kibirle yanmadan, sabırla serinledin mi?
Cehennem bir kelime değil.
Bir gerçekliktir.
Ve şu an harekete geçti!
Selam ve duayla.
Fî emânillah.
